لباس استتار اولیه با تئوری طراحی ، فناوری نساجی و رنگ آمیزی محدود بود و فقط می تواند در زمینه پیش زمینه های نسبتاً ساده و برای چشم انسان یا شناسایی نور قابل مشاهده استفاده شود. (کاربردترین محیط ها بهار ، تابستان و پاییز است) در عین حال ، به دلیل عواملی مانند هزینه ، بیشتر سربازانی که می توانند مجهز به لباس استتار باشند ، فقط برای چند سرباز نخبه صادر می شوند.
لباس استتار امروز نه تنها باید با شناسایی نور قابل مشاهده مقابله کند ، بلکه باید در برابر تشخیص مادون قرمز حرارتی و تشخیص رادار چند باند دفاع کند.
به منظور داشتن این کارکردها ، برخی از لباس های استتار از پارچه های مخصوص رنگ NIR (ضد مادون قرمز ضد مادون قرمز) هنگام تولید آنها استفاده می کنند.
مواد شیمیایی ویژه نیز به رنگهای مورد استفاده برای چاپ استتار (با پوشش های ضد مادون قرمز و حرارتی) اضافه می شوند.
امواج نوری را که توسط لباس استتار تقریباً مشابه آن است که توسط مناظر اطراف منعکس شده است ، منعکس کنید.
برای ایجاد لباس استتار مناسب برای نوع خاصی از محیط و زمین ، به پارچه ها و رنگهای مخصوص نیاز است.
رنگهای مورد استفاده برای رنگ آمیزی نوع خاصی از فیبر باید برای نوع خاصی از فیبر ، میل قابل توجهی داشته باشند.
اگر می خواهید لباس استتار دو طرفه ایجاد کنید ، باید سازگاری رنگهای مختلف را در نظر بگیرید.
قوام عملکرد بین رنگها و سرعت رنگ آمیزی را در نظر بگیرید.
در جنگ مدرن ، عدم اطمینان از محیط منطقه جنگ در حال افزایش است.
یکی از ایده های توسعه لباس استتار در کشورهای مختلف ، طراحی استتار فرعی است.
یعنی لباس های استتار مختلف با توجه به زمین های مختلف محیطی طراحی و توزیع می شوند.
در حال حاضر ، بیشتر ارتش ها در کشورهای مختلف می توانند مجهز به لباس استتار باشند.
به طور کلی ، لباس استتار با الگوهای مختلف به طور مرتب توزیع می شود و طبق فصول یا زمین جایگزین می شود.
کسانی که نیاز به مقابله با محیط های مختلف زمین دارند و در حین انجام کارها به سرعت الگوهای استتار را تغییر می دهند ، بیشتر سربازان نخبه هستند ،
تقاضای کل لباس استتار دو طرفه نسبتاً اندک است.