پارچه های بسیار تنفس و تنفس نوعی از مواد نساجی هستند که می توانند به طور موثری گردش هوا را ترویج کرده و تبخیر عرق را تسریع کنند. عملکرد اصلی آن حفظ تعادل حرارتی و رطوبت ریز محیط زیست بر روی سطح بدن انسان در حین ورزش است. این نوع پارچه عمدتاً به ساختار فیبر ویژه ، فرآیند بافندگی یا فناوری تصفیه سطح متکی است تا بازده انتقال هوا و بخار آب را بهبود بخشد. با توجه به مکانیسم های مختلف فیزیکی ، پارچه های بسیار تنفس و تنفس را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:
نوع غشای میکروپور: با استفاده از یک فیلم با Micron- منافذ سطح (مانند Polytetrafluoroethylene PTFE) برای دستیابی به نفوذ انتخابی بخار آب ضمن جلوگیری از ورود رطوبت خارجی.
نوع غشای متخلخل غیر -: با تکیه بر گروههای آبگریز بین زنجیره های مولکولی پلیمری به جذب و انتقال بخار آب ، بدون تکیه بر منافذ فیزیکی ، مناسب برای لباس های محافظ در شرایط شدید آب و هوایی.
Bi - نوع فیبر مؤلفه: با استفاده از الیاف فیبرهای رطوبت (مانند Coolmax® ، Tactel®) همراه با الیاف آبگریز برای ایجاد یک اثر هدایت رطوبت شیب و بهبود راندمان تخلیه عرق.
پارچه های متخلخل: با تغییر ساختار پارچه (مانند مشبک مش ، ساختار بافتنی سست) ، منطقه گردش هوا افزایش می یابد و در نتیجه قابلیت تنفس کلی را بهبود می بخشد.
این انواع مختلف پارچه های بسیار تنفس و تنفس از مزایا و معایب خاص خود برخوردار هستند و سناریوهای کاربرد آنها بسته به نیازهای خاص متفاوت است. به عنوان مثال ، پارچه های غشایی ریز اغلب در لباس های ورزشی در فضای باز استفاده می شود ، در حالی که پارچه های فیبر دوپومون برای لباس زیر و لباس های در حال اجرا مناسب تر هستند.
عوامل اصلی مؤثر بر راحتی حرارتی و مرطوب پارچه های بسیار تنفس و تنفس
راحتی حرارتی و مرطوب پارچه های بسیار تنفس و تنفس تحت تأثیر عوامل بسیاری از جمله خصوصیات مواد فیبر ، پارامترهای ساختاری پارچه ، فناوری تصفیه سطح و شرایط محیطی خارجی قرار دارد. در میان آنها ، انتخاب مواد فیبر ، خصوصیات اساسی فیزیکی و شیمیایی پارچه ، مانند هیگروسکوپی ، هدایت رطوبت و هدایت حرارتی را تعیین می کند. به عنوان مثال ، الیاف طبیعی (مانند پنبه و کتان) از ظرفیت جذب رطوبت خوبی برخوردار هستند ، اما به راحتی در محیط های رطوبت بالا اشباع می شوند و باعث کاهش نفوذپذیری رطوبت می شوند. در حالی که الیاف مصنوعی (مانند الیاف پلی استر و نایلون) خاصیت خشک کن سریع- خوب دارند ، اما هیگروسکوپی نسبتاً ضعیف است. به منظور جبران کاستی های یک ماده واحد ، بسیاری از لباس های ورزشی با عملکرد بالا- ، فناوری ترکیبی را برای ترکیب انواع مختلف الیاف برای دستیابی به بهترین اثر تنظیم حرارتی و رطوبت اتخاذ می کنند.
ساختار پارچه یکی دیگر از عوامل مهم مؤثر بر نفوذپذیری هوا و نفوذپذیری رطوبت است. چگالی ، ضخامت ، تخلخل و روش بافندگی پارچه به طور مستقیم بر راندمان انتقال هوا و بخار آب تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، مطالعات نشان داده اند که هرچه تخلخل پارچه بیشتر باشد ، تنفس آن قوی تر است ، اما تخلخل بیش از حد زیاد ممکن است منجر به کاهش احتباس گرما شود. علاوه بر این ، ساختارهای بافتنی معمولاً الاستیک تر از ساختارهای بافته شده هستند و برای ساخت لباس ورزشی مناسب- مناسب هستند ، در حالی که ساختارهای بافته شده برای لباس های محافظ بیرونی مناسب تر هستند. در جدول 2 اثرات ساختارهای پارچه ای مختلف بر نفوذپذیری هوا و نفوذپذیری رطوبت ذکر شده است.
استفاده از پارچه های بسیار قابل تنفس و رطوبت در لباس ورزشی برای بهبود راحتی حرارتی و رطوبت پوشنده از اهمیت بالایی برخوردار است. از طریق انتخاب فیبر معقول ، بهینه سازی ساختار پارچه و استفاده از فناوری تصفیه سطح ، نفوذپذیری هوا و نفوذپذیری رطوبت پارچه می تواند به طور موثری افزایش یابد و از این طریق توانایی تنظیم ریز محیط زیست روی سطح بدن را در حین ورزش بهبود می بخشد. انواع مختلفی از پارچه های نفوذ پذیر -} permable از نظر نفوذپذیری هوا ، نفوذپذیری رطوبت ، جذب رطوبت ، سرعت خشک کردن و دمای تماس دارای ویژگی های خاص خود هستند. بنابراین ، در کاربردهای عملی ، آنها باید مطابق با صحنه های خاص ورزشی و شرایط محیطی مطابقت داشته باشند. علاوه بر این ، روش های تست استاندارد و سیستم های ارزیابی پایه ای قابل اعتماد برای ارزیابی عینی عملکرد پارچه ارائه می دهند ، که به راهنمایی طراحی و تولید لباس ورزشی کمک می کند. در آینده ، با توسعه مواد نساجی هوشمند و فناوری نانو جدید ، قابلیت های بسیار قابل تنفس و رطوبت {6} پارچه های نفوذ پذیر بیشتر گسترش می یابد و امکانات ابتکاری تری برای راحتی و سازگاری لباس ورزشی به همراه می آورد.